و انگــــــار هــــــــزار ســــال است

که در حاشـــــــیه ی این رود

رد گلــپونه های وحشــــــی را دنبال می کنم من ...

هراز گاهی می ایســـــــتم

پشت سرم را می پایم

امـــا

نشــــانی نیســـت ...

تنهــــا هوایی مه آلود...مبهم !

همــــین!!

تو نيستی

تو سالهاست که نیســـــتی

امــــا چــــــــــرا من

از آب و آینــــه ،

از رود

از گلپـــونه ها ،

از شـــب ،

از ســـتاره ،

ازســــــپیده ،

از پرنــــــده ،

از پـــــــــــرواز ....

بی وقفـــــــه

ســــــراغ تـــــــو را می گیرم هنــــــــــوز ...؟!